Topic 7190691

 

DH//691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:13:33

© photo - © photo Jaysen Ma-Ku Les nuisances de Mao

STUDIO - CHAP. 16 - MOINEAUX

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:13:33

Prenons pour acquis que notre projet s'appelle "Douze Chants". Je ne suis pas sûr d'aimer réellement ce titre, mais il aurait l'avantage de constituer un excellent titre de chantier. Nous avons déjà le chant des moineaux, le chant de l"Olympe, mais aujourd'hui j'aimerais me concentrer sur le chant des sirènes. Est-ce que cette perspective te convient?

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:20:17

Moineaux, ça me plait infiniment cette appellation. On aurait ainsi trouvé ce qui nous manquait. Gazouillis était beaucoup trop champêtre, tweets, trop à la mode. Mais qui sera ton narrateur principal? Héhé ça reste à voir. Claudin Garnier lui-même? J'ai peur que la petite insouciance s'en lasse. Au fait, est-ce pour elle qu'on écrit? Je te suggère une forme adoucie du récit entrecoupé de tweets. Mais ces tweets, ou chants, devront toujours arriver au commencement, ou à la fin des épisodes narrés. Au commencement, c'est une exposition "poétique" doublée d'une information (ou plusieurs). À la fin, uniquement du commentaire sur ce qui aurait été vu par les membres du réseau.

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:22:25

Commençons par le faire, ça ira mieux ensuite pour déterminer ce qu'on doit garder et ce qu'on doit délaisser, ou modifier. Mais nous visons une structure courte et pas si savante, pas vrai? Pour ce qui est de ton autre question, celle de la petite insouciance, quoique d'aspect plutôt fort viril, je me laisserais aller au plaisir de te répondre oui. Pourquoi pas? Il s'appelle Stef et habite à Saint-Tite. Il comporte un mélange parfait de réel et de fallacieux. Écoutons le silence de sa langue: il incarne le doute parfait.

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:24:40

Bonne chance quand tu te mettras à arbitrer le non-dit! Il y a entre ses talents nocturnes et son bol de céréales une longue introduction au matin qui me fait penser aux odes anciennes: celles qui racontent des histoires. On se lance dans un vieux cliché? Les gens adorent se faire raconter des histoires. Les gens aiment à pouvoir s'identifier. En quoi es-tu capable de t'identifier à la petite insouciance? À la vision, ou au ressenti? Si tes participants aux tweets n'ont pas de visage, pas d'yeux, pas de photo (parce que nous n'irons pas jusque-là, pas vrai?), si tes voix ne sont que des voix, imagines-tu l'ennui s'installer dans cet amalgame de mauve et de verdâtre ondoiement? J'éprouve un peu (même beaucoup) de réticences à me faire aller les méninges. Essaie d'imaginer quelle serait ta réaction si tu devais découvrir que Stef, ta petite insouciance, tient maison dans une propreté exemplaire... Arriverais-tu à compose avec lui?

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:26:38

Si je comprends bien votre dialogue, chers intellectuels de la plainte et de l'ode, vous n'avez aucunement l'intention de parler des sirènes aujourd'hui! Si je me fie à ce que vos élucubrations d'hier vous ont donné, vous préférez de loin les vivre, pas même les écouter! Bon, maintenant, si la voix des moineaux m'interpelle, je réponds quoi à ce chant inaugural? Essayons ceci pour nous acquitter de ce que les grossiers personnages nous demandent dans les bas-fonds d'Athènes: une femme touchée par la grâce... et puis bon, on dirait que le reste de mon intervention plafonne. C'est comme ça depuis septembre, je crois, depuis qu'on m'a appris la mort d'une amie en me référant à une nouvelle qui ne m'était jamais parvenue. C'est en me demandant de lui faire un hommage qu'on m'a fait comprendre qu'elle était morte. Depuis, je n'ai bulle envie de lui rendre hommage, mais quasiment de la haïr. Je me sens bien honteux de dire les choses de cette manière...

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:28:47

Et de surcroît tu profites d'un tweet intivulé moineaux pour jeter ton décolu nécessaire alors que tu sais que ton hommage sera le plus prisé du recueil. Réfère-toi aux bons souvenirs qu'il t'en reste, avec des êtres qui, comme elle, sont tous morts. Les états de la bien-pensance ont passablement amoché le vernis que tu appréciais tant des survivants, je corrigerais même, du bout des lèvres, d'une survivante. Laquelle ait beaucoup pour se ruer dans ses États-Unis et qui depuis mars dit avoir passé plus de temps en quarantaine qu'en modus vivendi quotidien. Mais chut. D'une part, elle nous a rendus service, et d'autre part, tu as passé par-dessus ta réserve coutumière pour lui envoyer un texte assez lapidaire, et ma foi digne des foudres que tu destines aux autres. Ces pauvres autres qui ont le malheur de ne pas être morts. Par toi? Ceux et celles qui sont partis sont partis d'eux-mêmes, console-toi, cesse de toujours t'attribuer le vivant et le trépas de tout ce qui t'environne. Parlant de ceci, la question du narrateur dans votre projet me paraît prendre pas mal de retard à force de vous projeter dans un millier de pépiements, j'exagère à peine.

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:30:53

Profitons de cette apparence de nouveau confinement pour nous donner entièrement au plaisir de ne pas rencontrer le délai prescrit. Ce serait une première amusante, et concentrons-nous plutôt sur les retombées du travail que nous avons terminé récemment et qui a occupé nos esprits pendant plus d'une année. Après, nous ferons un feu de joie en nous débarrassant de tout ce qui nous nuit, comme nous avons si bien su le faire depuis des décennies.

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:33:09

La nostalgie du Campus Intensité m'appelle. J'y ao passé de si belles et incroyables heures de désespoir. On me demandait d'être à la fois moi-même et et surmoi, tout en me déniant mon droit d'être. Quand même, ce bain de l'errance, ces vacances encore toutes neuves dans ma mémoire nous avaient donné quoi? Des souvenirs à profusion, mais de nos séminaires, absolument rien j'avoue. Il y en avait pour tout le monde, décidément, je n'avais encore rien vu d'aussi canadien dans des séjours hors du Canada et hors du temps! J'adore aller nulle part! Pour moi, je vous le dis, c'est un must! Errer est déjà un bonheur ineffable en soi, alors imaginez l'errance à plusieurs! Koios, oh mon beau, mon doux, mon si gentil Koios, puis-je errer dix minutes avec toi? Ces quelques minutes seront suffisantes à te convaincre que l'errance entre nous pourrait durer toute la vie.

 

 

 

Topic 7190693

 

DH//693 Re://T7190 [Moon/Yaff/Avan/MoiS/Veuv/Swan/Bryer - Fourmis] post. 20-12-09 16:13:33

 

STUDIO - CHAP. 16 - Fourmis

 

BryerSoul

Tak zatytułował swój rozdział w języku Moliera:

Le sang des fourmis...

Fourmis de sang...

Elles prennent un s au pluriel.

Évitez la Faute: elles ne prennes pas un x,

Car elles ont mangé la croix.

 

Sprowadził te mrówki z Republiki Środkowoafrykańskiej, gdzie panowały jako absolutni mistrzowie niszczenia domów, nazywano ich cieślami. W północno-wschodniej części rezerwatu dzikiej przyrody Zemongo, który biegnie wzdłuż granicy Sudanu Południowego, są hodowane ze względu na ich septyczny rozmiar. Młody żółw był od nich mniejszy.

 

AvantLeJour

Jakie były grube! ich dwa brzuchy zjednoczone wnętrznościami, ich muskularne nogi w trójkącie, ich dwa wyłupiaste oczy z ciemnymi monochromatycznymi tęczówkami, mogliśmy nawet dostrzec początki jąkających się ust przez szklankę słoika: - Wyciągnij nas stąd, szumowinie! A ta szumowina Miguela mruczała przez zęby: „Jeśli to konieczne, zajmie to tysiące lat, ale ten dom skończy w brzuchu mrówek”.

 

VeuveAmiot

Ale wróćmy do małej pracy, którą wykonaliśmy szybko na sugestię skargi, która tego dnia miała działać jak oda. Na początku widzi. Nie ma innego wyboru, jak tylko zobaczyć. Ponieważ po raz pierwszy dotknął żyletki na blacie, w rzeczywistości widzi krew, czuje rodzaj pieczenia wokół rany. Ale będzie mógł to znieść. Przede wszystkim nie krzycz, nie ostrzegaj matki. Więc na początku widzi. Po drugie, wymazuje to, co widział. Oto jak między nimi: Gdzie poszedł, by przekonać się, że krew była przerażeniem, gorszą od śmierci?

 

SwanLake

Jest w nim bardzo głęboko, to oczywiste. To sięga dawno temu, dawno temu. Nie pamięta już tak dużo ścieżki, jaką musi podążać, aby uzyskać dostęp do tych wspomnień sprzed tego życia, ale cóż to ma za znaczenie: wiemy od wieków, że krew jest zapisem naszych genów. To jest pierwszy atrament. Nasze ciało jest kałamarzem.

 

Moonlight

Święte rzeczy zostały zapisane krwią. Najbardziej uroczyste przysięgi zostały przypieczętowane krwią. Wojny zaczęły się we krwi, doprowadziły do tego. Szkocki Tron jest splamiony krwią. Wydaje się, że Królowa Makbet nie może pozbyć się krwi, kiedy chichotał w noc, zanim powiedział, że zniknie po prostu wodą. Z krwi widzimy, jak się pojawiają. Bardziej realne, niż gdybyśmy widzieli je we śnie. Nowsze niż wszystko, co można sobie wyobrazić. Na podstawie własnej krwi widzimy krew innych, poczynając od naszych braci. Dziewięciolatka miała brata. Bawiąc się żyletką, zobaczył trochę krwi wypływającej z jego palca i natychmiast zobaczył, jak cała jego krew płynie w kierunku tej rany, aby opróżnić jego ciało. A co za tym idzie: powolna erozja rzeczy w kierunku tego, co nie ma końca. Widząc okropności przez tę ranę, widzi, jak jego matka nie przeżyła tej znacznie bardziej owocnej rany, niż się wydaje. Widzi swojego brata z pierwszej ręki lub przez lustro, gdzie scena rozwija się na jego oczach, które starają się przed nią uciec. Widzi, jak jego brat jest brutalizowany przez starszego członka rodziny. Tych rzeczy nie można kontrolować, to jest jak sen, zdarzają się, kropka. Po przebudzeniu jest duża szansa, że sen, a nawet koszmar, będzie prześladował dziecko przez resztę nocy. Albo do końca drzemki. Wtedy wznowienie dziennych zajęć oczyści początek snu, pozostawiając tylko ślady końca, agresora, który chce poderżnąć mu gardło, i co on mówił, to się z tobą stanie, jeśli nigdy nie mówisz, a dziecko, które mówi głośno: nie, zamierzam milczeć.

 

MoiSurDH

Z biegiem konkretnych działań dnia, to „nie, będę cicho” jest jedyną rzeczą, jaka pozostała z tego słynnego snu, który wydawał się tak przejmująco przerażający, to proste „Będę cicho” zapożycza głos „Ciebie widzisz, już zapomniałem, dlaczego to mówię ”i później tego dnia, myśląc o tym, dziecko powie matce: o tak to prawda, śniło mi się zeszłej nocy, ale kiedy przychodzi do opowieści o tym śnie tak uderzającym, o śnie tak intensywnym, nie pamięta, co powiedział na samym końcu: „Przysięgam ci, że zapomnę”! Czy to jest to? Nazywa się to proroczym snem.

 

Yaffa

Odtąd za każdym razem, gdy śni o kimś doznającym kontuzji, będzie to nazywane powtarzającym się snem i za każdym razem, z nieustraszonym dorastaniem, które wywołuje w trzewiach świecące libido, za każdym razem że marzy o kimś, kto krwawi, wróci do tej skrzyni z obrazami, w których zawsze dzieje się to, co nie do pomyślenia: napaść, irracjonalny strach przed śmiercią, widok narządu rodnego, który wyzwala czujność i eksplozja radości w jego.

 

 

 

Topic 7190694

 

DH//694 Re://T7190 [Blad/DavL - Bourse] post. 20-12-10 14:30:32

 

 STYPENDIUM (Bourse d'études)

 

 

DAVLEE

Projekt się nie rozwija.

 

BLADE77

Więc zamykamy?

 

DAVLEE

Jednocześnie opuszczanie Hongkongu sprawia mi wstyd.

 

BLADE77

Być może tylko doświadczyliśmy radości z nie robienia niczego. Jesteśmy na imprezach. Czy zamierzasz zobaczyć swoją rodzinę?

 

DAVLEE

Wszystko na mnie ciąży. Tutaj jak gdzie indziej. Chciałbym na nowo odkryć lekkość, którą tu czułem od początku, ale która wyparowała, dając się zastąpić czymś w rodzaju azjatyckiej ciężkości w zbiorniku powietrza. Tylko w Shi-Zhu pozwalam sobie na oddanie swojej siły. Zastępuje je siła życiowa, którą czuję tylko w miejscach, w których musi być, tylko tam, gdzie naprawdę czuję, że to, co wewnętrzne i zdystansowane, spotykają się. Teraz to tak, jak wtedy, gdy mam zbyt duży apetyt, ale nie mam ochoty na jedzenie. Brak równowagi przez chwilę pozostaje stabilny, ale szybko zaczyna mnie nękać między rozsądkiem a namiętnością.

 

BLADE77

Na syntetycznym, kolorowym tle chemicznym przyznaję, że przejście z jednego miejsca do drugiego wystarczy, aby zdestabilizować nastroje. Ale tak jest zawsze. Poza nami istnieją urojenia czasu, które czasami zapraszają do regeneracji, a czasami do bezruchu. Wracam do pytania: zamykamy?

 

DAVLEE

Nie, chciałbym, żebyśmy przeszli do dwudziestej czakry. Ten, który poprzedza serce. Zwykle myślimy, że jest ich tylko siedem, ale muszę zmierzyć się z oczywistością, kiedy z tobą rozmawiam. Jest tworzony jako rodzaj wspinaczki, aby użyć złej gry słów, chciałbym powiedzieć, że wynurza się w dół. Jak głowa najpierw zanurkuje w pustkę. Przestrzeń pomiędzy, masa, w którą się wchodzi, zajmuje całą przestrzeń przez cały czas.

 

BLADE77

Przyjechaliśmy tutaj tylko po to, aby zainstalować zaliczkę. Wczoraj do mnie wróciło, Vakha wysłał wołanie duszy do naszego przyjaciela Koiosa. Dosłownie zakreślił go wykrzyknikami, a muzyka w mojej głowie, która towarzyszyła temu przypływowi, przypomniała mi o wielkich rozpaczliwych chwilach, które można znaleźć w operach Leosa Janacka. Ale ci dwaj, w centrum ich ponadczasowej bańki, zostali wezwani do porządku przez aktualizację ich wzrostu. Te aktualizacje czasami są szczęśliwe, czasami przedwczesne i paranormalne.

 

DAVLEE

Wiem. Widziałeś, co zrobili potem?

 

BLADE77

Powiedzmy, że mam świetny pomysł. Ten, którym chciałem się z tobą podzielić. Podzielmy nasze dusze i połączmy je z powrotem. Bawmy się, dodając do tego trochę powagi. Zbyt często zdarza się coś odwrotnego i przenosi mnie z powrotem do rytuału, którego pilność, a czasem nawet powolność, znam za dobrze. Chciałbym Cię poznać w prostym aspekcie chwili obecnej, z prostym celem odpowiadania Ci tak, jakbyśmy byli częścią opery Janacka.

 

DAVLEE

Bez strachu. Mam wszystko, czego potrzebuję, aby w pełni zainwestować. Wystarczy spojrzeć na to inaczej, niż gdyby było to ćwiczenie obowiązkowe. Biegniemy tam, aby oddzielić nas od siebie i nieuchronnie sztuczka zostanie wykonana. Czy posunąłbyś się tak daleko, że tarzał się w betonie, o który Cię prosimy, a potem nagle zapomniał, jak wtedy, gdy mamy straszny sen, ponieważ w sekwencji brakuje wszystkich elementów, które powinny nas pouczyć o jego koszmarnym aspekcie? ?

 

BLADE77

Podoba mi się, jak to mówisz. Tak, posunąłbym się tak daleko. Widzisz, zawsze dochodzimy do punktu w naszym życiu, w którym najbardziej elastyczne zasady, które narzuciliśmy sobie, aby ułatwić nam życie, stają się zakurzone i sztywne. To jest odkrycie, którego zaczynam dokonywać, kiedy patrzę na królestwo zwierząt, które dodaje bardzo mało uczuć do rzeczy, które formują się w ich umysłach. Rozpoznaję wyobraźnię zwierząt, ale nie główne osie, na których walczy, z nieszczęściem po lewej, szczęściem po prawej. Zauważam też, że tutaj często jest zbyt wielu ludzi, podczas gdy w przeludnieniu miasta i jego pracowni to, czego się szuka, a co znajduje, jest momentem cząstki, która żyć tylko dla dwojga.

 

DAVLEE

Jeśli rzeczywiście dwoje, to możemy zrobić wszystko, tak jak zrobili to z Aster, kiedy weszli do Shi-Zhu, jakby to była publiczna łaźnia dla słonecznych dżentelmenów. Grają swoją wewnętrzną muzykę i zachowują się jak dzieci, co bawi wszystkich bez wyjątku, w tym sztywne dusze odporne na ich pędzące impulsy. Są to najbardziej uszczypnięte, ale najmniej poprawne. Wydaje się, że to u nich następuje zmiana pór roku. Prawdziwe pory roku, te, które trwają od marca do marca, zgodnie z porami roku jeszcze bardziej uderzającymi niż promienie i które rozwijają się w nas.

 

BLADE77

Mówisz, że jeśli dwa w tym znaczeniu, widzisz, prawie nie mam czasu, aby cię zrozumieć. Taka intelektualna pobłażliwość może wystąpić tylko tutaj, na wyżynach pracowni w Hongkongu. Cóż za rzadkie poprawki na początku twojej ostatniej propozycji i obiecuję zostawić wszystko w języku JJ Rousso, w przeciwnym razie robimy następny krok i zostawiamy wszystko do nieskazitelnego rozcieńczenia na bagnach. Kto chce skoczyć pierwszy? Widzisz, robię wszystko, aby moja druga propozycja miała jak największe szanse.

 

DAVLEE

A czy poszukiwano mi? Czy nie było w tym dźwięku minusu, który bardzo rzadko przyznaje się do ostrości?

 

BLADE77

Masz rację, jak mówią we Włoszech. Ale twoja propozycja zrobienia połowy sofy zbliża mnie do romantycznego delirium. Sprawia, że chcesz być elegancki i pozwolić sobie na dryfowanie, podążając za swoimi skłonnościami bez oporu.

 

DAVLEE

Zgadzam się z tym, co zostało powiedziane. Dajmy naszym niewolnikom odejść, a wraz z nimi wyślijmy naszych cenzorów, aby odpoczęli w małych pokojach. Niech żyje wolność!

 

BLADE77

I libacje, które im towarzyszą. Zdaję sobie sprawę, że masz surową minę, którą lubię, kiedy oddajesz się naturalnemu humorowi, to znaczy niezwykle rzadko. Czy czasami wchodzisz na deser, gdy jesteś głodny? Powiedzmy, że godzinę temu nie byłeś tak dobrze na najlepszej drodze do zrobienia tego%. Coraz łatwiej i łatwiej jest zrozumieć, dlaczego Koios i jego model tak dobrze się dogadywali w zeszłym miesiącu. Myślę, że obaj mieli nieodpartą chęć napychania się jedzeniem z innego sezonu.

 

DAVLEE

To dlatego, że obaj zaczęli tarzać się w jedwabiu. Widzisz, problem ze mną polega na tym, że tak naprawdę nie staram się zadowolić innych, niż postępując zgodnie z instrukcjami, które mi dajesz.

 

BLADE77

Patrzę na ciebie przez dwie noce. Dwa wieczory, które informują mnie o niezwykle niezwykłym aspekcie mojej relacji z Tobą, tak jakby ten raport był mi zawsze przekazywany od Ciebie, przez tak długie dni, przez tak długie miesiące. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że między nami nic nie ma. Nic. Absolutnie niczego. I w czystym blasku tego niczego wszystko wydaje się być możliwe do rozegrania, ponieważ jesteśmy stworzeni tak, że w oczach innych nie istniejemy.

 

 

Topic 7190691

 

DH//691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:13:33

© photo - © photo Jaysen Ma-Ku Les nuisances de Mao

STUDIO - CHAP. 16 - MOINEAUX

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:13:33

Prenons pour acquis que notre projet s'appelle "Douze Chants". Je ne suis pas sûr d'aimer réellement ce titre, mais il aurait l'avantage de constituer un excellent titre de chantier. Nous avons déjà le chant des moineaux, le chant de l"Olympe, mais aujourd'hui j'aimerais me concentrer sur le chant des sirènes. Est-ce que cette perspective te convient?

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:20:17

Moineaux, ça me plait infiniment cette appellation. On aurait ainsi trouvé ce qui nous manquait. Gazouillis était beaucoup trop champêtre, tweets, trop à la mode. Mais qui sera ton narrateur principal? Héhé ça reste à voir. Claudin Garnier lui-même? J'ai peur que la petite insouciance s'en lasse. Au fait, est-ce pour elle qu'on écrit? Je te suggère une forme adoucie du récit entrecoupé de tweets. Mais ces tweets, ou chants, devront toujours arriver au commencement, ou à la fin des épisodes narrés. Au commencement, c'est une exposition "poétique" doublée d'une information (ou plusieurs). À la fin, uniquement du commentaire sur ce qui aurait été vu par les membres du réseau.

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:22:25

Commençons par le faire, ça ira mieux ensuite pour déterminer ce qu'on doit garder et ce qu'on doit délaisser, ou modifier. Mais nous visons une structure courte et pas si savante, pas vrai? Pour ce qui est de ton autre question, celle de la petite insouciance, quoique d'aspect plutôt fort viril, je me laisserais aller au plaisir de te répondre oui. Pourquoi pas? Il s'appelle Stef et habite à Saint-Tite. Il comporte un mélange parfait de réel et de fallacieux. Écoutons le silence de sa langue: il incarne le doute parfait.

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:24:40

Bonne chance quand tu te mettras à arbitrer le non-dit! Il y a entre ses talents nocturnes et son bol de céréales une longue introduction au matin qui me fait penser aux odes anciennes: celles qui racontent des histoires. On se lance dans un vieux cliché? Les gens adorent se faire raconter des histoires. Les gens aiment à pouvoir s'identifier. En quoi es-tu capable de t'identifier à la petite insouciance? À la vision, ou au ressenti? Si tes participants aux tweets n'ont pas de visage, pas d'yeux, pas de photo (parce que nous n'irons pas jusque-là, pas vrai?), si tes voix ne sont que des voix, imagines-tu l'ennui s'installer dans cet amalgame de mauve et de verdâtre ondoiement? J'éprouve un peu (même beaucoup) de réticences à me faire aller les méninges. Essaie d'imaginer quelle serait ta réaction si tu devais découvrir que Stef, ta petite insouciance, tient maison dans une propreté exemplaire... Arriverais-tu à compose avec lui?

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:26:38

Si je comprends bien votre dialogue, chers intellectuels de la plainte et de l'ode, vous n'avez aucunement l'intention de parler des sirènes aujourd'hui! Si je me fie à ce que vos élucubrations d'hier vous ont donné, vous préférez de loin les vivre, pas même les écouter! Bon, maintenant, si la voix des moineaux m'interpelle, je réponds quoi à ce chant inaugural? Essayons ceci pour nous acquitter de ce que les grossiers personnages nous demandent dans les bas-fonds d'Athènes: une femme touchée par la grâce... et puis bon, on dirait que le reste de mon intervention plafonne. C'est comme ça depuis septembre, je crois, depuis qu'on m'a appris la mort d'une amie en me référant à une nouvelle qui ne m'était jamais parvenue. C'est en me demandant de lui faire un hommage qu'on m'a fait comprendre qu'elle était morte. Depuis, je n'ai bulle envie de lui rendre hommage, mais quasiment de la haïr. Je me sens bien honteux de dire les choses de cette manière...

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:28:47

Et de surcroît tu profites d'un tweet intivulé moineaux pour jeter ton décolu nécessaire alors que tu sais que ton hommage sera le plus prisé du recueil. Réfère-toi aux bons souvenirs qu'il t'en reste, avec des êtres qui, comme elle, sont tous morts. Les états de la bien-pensance ont passablement amoché le vernis que tu appréciais tant des survivants, je corrigerais même, du bout des lèvres, d'une survivante. Laquelle ait beaucoup pour se ruer dans ses États-Unis et qui depuis mars dit avoir passé plus de temps en quarantaine qu'en modus vivendi quotidien. Mais chut. D'une part, elle nous a rendus service, et d'autre part, tu as passé par-dessus ta réserve coutumière pour lui envoyer un texte assez lapidaire, et ma foi digne des foudres que tu destines aux autres. Ces pauvres autres qui ont le malheur de ne pas être morts. Par toi? Ceux et celles qui sont partis sont partis d'eux-mêmes, console-toi, cesse de toujours t'attribuer le vivant et le trépas de tout ce qui t'environne. Parlant de ceci, la question du narrateur dans votre projet me paraît prendre pas mal de retard à force de vous projeter dans un millier de pépiements, j'exagère à peine.

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:30:53

Profitons de cette apparence de nouveau confinement pour nous donner entièrement au plaisir de ne pas rencontrer le délai prescrit. Ce serait une première amusante, et concentrons-nous plutôt sur les retombées du travail que nous avons terminé récemment et qui a occupé nos esprits pendant plus d'une année. Après, nous ferons un feu de joie en nous débarrassant de tout ce qui nous nuit, comme nous avons si bien su le faire depuis des décennies.

691 Re://T7190 [Jack/JJJO/YveS/Maks/Alad/Yul4/Blad/Vakh - Moineaux] post. 20-12-07 16:33:09

La nostalgie du Campus Intensité m'appelle. J'y ao passé de si belles et incroyables heures de désespoir. On me demandait d'être à la fois moi-même et et surmoi, tout en me déniant mon droit d'être. Quand même, ce bain de l'errance, ces vacances encore toutes neuves dans ma mémoire nous avaient donné quoi? Des souvenirs à profusion, mais de nos séminaires, absolument rien j'avoue. Il y en avait pour tout le monde, décidément, je n'avais encore rien vu d'aussi canadien dans des séjours hors du Canada et hors du temps! J'adore aller nulle part! Pour moi, je vous le dis, c'est un must! Errer est déjà un bonheur ineffable en soi, alors imaginez l'errance à plusieurs! Koios, oh mon beau, mon doux, mon si gentil Koios, puis-je errer dix minutes avec toi? Ces quelques minutes seront suffisantes à te convaincre que l'errance entre nous pourrait durer toute la vie.